[063] Ocena bloga: http://nadzieja-zachodu.blogspot.com/

Autor: Bolesław Prus

Wiek: ?

Adres: http://www.nadzieja-zachodu.blogspot.com/

Data zgłoszenia:27.12.12

Oceniająca: Beth

1.Pierwsze wrażenie

Widząc adres i napis na belce od razu nastawiłam się na opowiadanie w klimacie fantasy. Pobieżny ogląd bloga jeszcze mnie w tym utwierdził. Nie powiem, bardzo się z tego cieszę. Jestem ciekawa świata, jaki zrodził się w twojej wyobraźni.

Adres jest prosty do zapamiętania, dobrze brzmi – całkiem niezły na tytuł książki.

5/5

2.Szata graficzna

Bardzo podoba mi się nagłówek. Kolaż rysunków utrzymany w zielonkawej tonacji wprowadza nastrój tajemnicy. Ciekawi, intryguje i przyciąga. Kiedy przyjrzymy się bliżej poszczególnym składowym obrazkom, możemy dostrzec średniowieczne miasto skąpane we mgle, scenkę która prawdopodobnie przedstawia króla wizytującego swoje włości, po drugiej stronie natomiast dwójkę wojowników w zaśnieżonym lesie.  Napis w nagłówku głosi: „Co mnie nie zabija, czyni mnie silniejszym”. Piękny cytat. Optymistyczny i pełen wiary we własne siły. Wnioskuję, że opowiadanie będzie skupiało się na jakiejś wojnie, bądź będzie ona jego tłem. Czy mam rację, przekonam się już wkrótce.

Szablon jest przejrzysty i estetyczny. Łatwo można znaleźć wszystko, co nas interesuje. W lewej kolumnie mamy treść bloga, w prawej natomiast, spis treści oraz menu z zakładkami.

                Podstrona Autor przybliża twoją osobę czytelnikom. Widać, że masz do siebie dystans, ale i potrafisz pokazać pazurki. Dobrze. Takich ludzi się ceni.

                Dalej mamy Linki, Inne (czyli odnośniki do twojej twórczości w pozostałych miejscach) oraz Mapę. Ze swojej strony doradziłabym ci bardziej przyłożyć się do tego ostatniego. Może szkic ołówkiem na beżowym papierze, z konturami podkreślonymi cienkopisem lub piórem? Tak, wydaje mi się, że to całkiem dobrze oddawałoby klimat.

15/15

3.Treść: 

      

         Fabuła:

                       W pierwszym rozdziale poznajemy Doriana, który wchodzi właśnie w dorosłość, co wiąże się z jego postrzyżynami i hucznym przyjęciem. Potem bohater wyrusza na wyprawę, która ma udowodnić jego męstwo. Po dniu drogi dociera do stolicy kraju. W sumie nie wiadomo po co, nie wiadomo dlaczego… Idzie do piekarni, kupuje bułki. Idzie do wynajętego pokoju, je bułki. Zasypia i śni o tajemniczej, jasnowłosej kobiecie.

                       Muszę powiedzieć, że spodziewałam się nieco więcej. Rozdział aż roi się od dziwacznych sytuacji. Domyślam się, że akcja twojego opowiadania toczy się w czasach zbliżonych do średniowiecza. I włącza mi się czerwona lampeczka. Wielka wyprawa, która ma udowodnić męstwo, to wyprawa do… stolicy państwa. Naprawdę? Pozwiedzać? Spodziewałam się raczej czegoś w rodzaju bitwy chłopca z wilkiem, jak w „300”.

                        W rozdziale drugim dowiadujemy się, że Dorian jest gdzieś przetrzymywany. Nie wiemy gdzie, przez kogo i czemu. On sam również tego nie wie. Dobrze, element tajemnicy. Coś, co zdecydowanie przyciąga czytelników. W końcu bohater zostaje sam z jakąś kobietą, której wyraźnie się boi i… zaczyna płakać. Przyłączam się do wołania owej niewiasty: „nie ci mężczyźni mają jaja?” Ta część jest wolna od logicznych błędów, być może dlatego, że taka krótka…        

                        W trzecim rozdziale Dorian widocznie pogodził się z tym, że go porwano i mniej lub bardziej chętnie uczy się przeróżnych rzeczy od Strażników. Pojawiają się nowi bohaterowie: Lavic i Kot – mistrzyni fechtunku oraz prostytutka (prawdopodobnie). Bohater łapie nadgarstek podczas walki z kobietą, a potem nieudolnie próbuje namówić ją, na  wspólne spędzenie nocy.

                         Fabuła nie powala. Zasadniczo, nie wiadomo, o co chodzi. Jest sobie chłopak, wyjeżdża, gdzieś przyjeżdża, budzi się w innym miejscu, gdzie zaczyna pobierać nauki. Szału nie ma. Niestety. 

       Opisy i dialogi:

                         Opisy są. I tyle mogę o nich powiedzieć. Zdarzają się zazwyczaj na początku rozdziału, aby potem zmaleć już tylko do pojedynczych zdań. W teście pełno jest błędów stylistycznych, źle używasz zwrotów, budujesz niewłaściwe porównania. Wkrada się chaos. 

                         Co do dialogów... Sporo z nich jest błędnie pozapisywanych. Jeśli chodzi o treść; nie są ani dobre, ani złe. Są przeciętne. Ot tak, żeby były.

      Kreacja bohaterów:

                         Tak naprawdę mamy jednego bohatera – Doriana. Który wszedłszy w wiek męski, wyjeżdża z domu udowodnić swoją wartość. Wiemy o nim tyle, że jest synem generała, lubi się mazać i cechują go szowinistyczne poglądy („Nie będzie pozwalał się poniżać zwykłej kobiecie, komuś, kto powinien siedzieć w domu, przy garach, prać, gotować i rodzić dzieci”). Mam jakieś dziwne skojarzenie z Eragonem. Może dlatego, że i tamta postać kreowana była na wielkiego bohatera, a tak naprawdę była po „ciapowata”. 

                         O pobocznych postaciach wiemy niewiele. Jest Lavic – jeden ze Strażników i jest Kot – prostytutka, która uczy Doriana fechtunku.

      Oryginalność i styl pisania

                         Brakuje ci bardzo dużo, ale jeśli będziesz próbować może się udać. Z opisu twojej osoby wnioskuję, że jesteś w liceum, prawdopodobnie w początkowych klasach. Masz jeszcze dużo czasu. Wierzę, że jeśli się postarasz, przeanalizujesz dotychczasowe błędy i będziesz ćwiczyć, wypracujesz własny styl i podciągniesz się. 

                         Oryginalność… Tego nie mogę ci odmówić. Stworzyłaś własny świat. To czy będzie to udana kreacja, dowiemy się, kiedy poznamy nieco więcej niż mały skrawek uniwersum. 

       6/20

4.Błędy

W lasach przeważały drzewa liściaste, dęby, grabie i buki, ale w miejscach, w których przenika magia znaleźć można zakątki pełne sosen przeplatających się z brzozami. – Grabie? Ciekawe lasy… Chciałabym zobaczyć wyrastające z ziemi rządki grabi. Nic nie wnoszące wtrącenie, ale nie mogłam się powstrzymać. Powinno być: graby. To jest właściwa odmiana tego słowa.

Stworzenia te mają przymiotnik nieistniejących – brzmi to dość kulawo. Proponuję raczej: „mają status nieistniejących”. Wciąż nie brzmi to najlepiej, ale jednak nie tak tragicznie jak zwierzęta „mające przymiotniki”.

Kiedy tam walczono o władzę na Krańcu zaczęły powstawać nowe wieże strażnicze i mury obronne – Kiedy walczono gdzie?

…który zmuszony będzie grać w intrygi i nieustanne bójki, żeby tylko piąć się po szczeblach drabiny hierarchii. – Jedno zdanie, wiele błędów. W intrygi się nie gra, można „prowadzić intrygi”, można „intrygować”.  „Drabina hierarchii” – masło maślane. Można się wspinać po szczeblach kariery albo awansować w hierarchii.

Lekcje szermierki i musztry – Musztra z założenie jest treningiem, więc nie można pobierać „lekcji musztry”. Jest to wyrażenie niepoprawne.

Miał plan nie zawieść ojca, ani nie zhańbić jego honoru. – Trochę dziwne mieć w planach, żeby kogoś nie zawieźć. Można chcieć tego, pragnąć, ale raczej ciężko coś takiego planować.

Co złego zdziałać mógł wyrostek? – błąd logiczny. Wcześniej pisałaś, że Dorian wszedł właśnie w dorosłość, więc nie można nazwać go już wyrostkiem. Jest pełnoprawnym mężczyzną.

Spojrzała na niego zaspana i nie rozumiejąc jego gwałtowności. – zamiast „i” przecinek.

O Strażnikach istnieje wiele legend i mitów, a prawdopodobieństwo zobaczenia któregoś z nich jest porównywalne do spotkania Profesora Dumbledore'a lub Magnusa Bane'a. – Co to ma być? Mieszanie kilku uniwersów? Niedopuszczalne.

Dla mieszkańców Zachodniego Zakątka byli postaciami mistycznymi, utożsamianymi z bogami, kimś, kto przedstawiany jest jako obrońca dobra, prawy człowiek, istota nieskalana upadkiem czy grzechem. – To w końcu byli bogami czy ludźmi?

Powiada się, że nikt nie wrócił stamtąd żywy, ani martwy – Jak można wrócić martwym? Coś w stylu „zabili go i uciekł”?

zapytał ze zdziwieniem Dorian, nie potrafiąc wyobrazić sobie sytuacji, w której człowiek rozmawia ze zwierzętami, nie ważne jak bardzo pochłoniętymi magią. – nieprawidłowe wyrażenie. Zwrot
„pochłonięte magią” oznaczałoby, że owa zwierzęta są „zaabsorbowane magią”, zajmują się magią.

W tym czasie musisz też oswoić się z nazwami i działalnością tutejszej roślinności. – Działalność? Raczej działanie.

Boli? - zapytała z troską i wyraźną dawką jadu. – Raczej wątpliwe, żeby w jednym słowie mieszały się troska i jad. Ogólnie troska i jad raczej się ze sobą nie mieszają.

Dorianowi omal oczy z orbit nie wyszły (sic!) - Co ma oznaczać to „sic!”? Takich wyrazów nie używa się w tekście pisanym.

Oprócz wyżej wymienionych w tekście znalazło się też kilka pomniejszych błędów stylistycznych oraz masa, powtarzam masa, błędów interpunkcyjnych. Rozumiem, że przecinki są złe, że czasem można przeoczyć, zapomnieć, ale ty po prostu je zignorowałaś. Jakby zabrakło ci przecinków na klawiaturze. Koniecznie popracuj nad interpunkcją!

1/10

5.Dodatkowe punkty

+ za stworzenie własnego świata

1/5

Podsumowanie:

Po bardzo dobrym pierwszym wrażeniu, spotkało mnie rozczarowanie, kiedy zapoznałam się z tekstem. Rozdziały są krótkie, pełne błędów, miewają nielogiczne fragmenty. Rady ode mnie: dużo pisz, wprawiaj się, pracuj nad stylem. Sprawdzaj rozdziały po kilka razy albo zatrudnij betę. Uważaj na przecinki, popracuj nad prawidłowym zapisem dialogów. Przydałoby się też rozwinąć opisy. Kreujesz własny świat, więc musisz nam go pokazać. Nie tylko jak wygląda, ale jakie panują tam zwyczaje, tradycje, czym różni się od naszego świata.

Otrzymujesz: 28/55 punktów, co daje nam Brązową Szarfę.