[049] Ocena bloga http://trestrale-skrzydla.blog.pl/

Autor: Regie

Wiek:16 

Adres: trestrale-skrzydla

Data zgłoszenia: 6.11.12

Oceniająca: MissJulaaa

Pierwsze wrażenie:

 Adres od razu naprowadza mnie na to, że blog będzie fanfickiem Harrego Pottera. Co mi o tym podpowiada? Otóż błędnie zapisane słowo trestrale. Powinno być: testrale. W książce J. K Rowling są to stworzenia, które ujrzeć mogą tylko Ci, którzy widzieli czyjąś śmierć. Link nie jest za długi, ale nie należy do najprostszych.

 Belka głosi: 'Szkarlat tamtych dni'. Belka to nie adres i z powodzeniem można używać liter takich,  jak: ł, ź, ż, ć, ś, itp.

 Szkarłat to kolor bardzo intensywnej czerwieni. Od razu kojarzy mi się z krwią. Mam wrażenie, że będzie w opowiadaniu ona przelana.

 3/5

 Szata graficzna:

 Nagłówek - przeważają tu ciemne kolory: Zgniła zieleń i czerń. Połączenie dość ciekawe. Zastanawiam się kim jest okaleczona postać na nagłówku, bo nie jest to – chyba – Harry. Zza głową chłopaka jest jakieś oświetlenie, dzięki czemu widoczny jest tajemniczy osobnik z czerwonymi oczyma, który prawdopodobnie czai się na chłopaka.

Mimo wszystko, nagłówek wydaje mi się odpowiednio dobrany do opowiadania, bo wprowadza pewną grozę.  Nie widzę autora szablonu (ani linku do szabloniarni), więc przypuszczam, że został on wykonany przez Ciebie.

  Czcionka jest odpowiednio dopasowana. Zarówno wielkość jak i kolor. Nie muszę wytężać wzroku, by odczytać, co zostało zapisane.

 Podstrony- przyglądam się i co widzę?  Nie wysiliłaś się zbytnio.

  BOHATEROWIE – Nie wiem po, co. Gwarantuję Ci, że czytelnik o wiele bardziej woli sobie wyobrazić postać, gdy ją opisujesz. W prawdzie nie ma tu zdjęć, ale o wiele lepiej byłoby, gdybyś wszystkie informacje umieściła w treści. 

 Przeglądam dalej i natrafiam na zakładkę INFORMACJE. Wywnioskować można, że umieścisz tam jakieś informacje dotyczące- prawdopodobnie- bloga. No i proszę, nie pomyliłam się. Znajduje się tu informacja – o czym blog będzie, ale nic po za tym. Brak jakiegokolwiek wytłumaczenia dlaczego taki adres bloga, a nie inny, czemu na belce jest ten napis, skąd pomysł. To wszystko na ten temat.

 Kolejna podstrona SZNURKI- wchodzę i widzę, że to tutaj  znajdują się linki do ocenialni i innych blogów. Z zadowoleniem odnotowuję, że jest tam link do Raju, więc wszystko jest dobrze.

 Brakuje mi tu podstron:

1) Opisujących autorkę. Nie wiem o tobie nic, a uważam, że nie tylko ja jestem chętna do tego by Cię lepiej poznać. Mogłabyś umieścić chociaż kilka podstawowych informacji na swój temat.

2) SPAMU - śmiem stwierdzić, że jest to strona obowiązkowa. Zapobiega powstawaniu chaosu na blogu.

3)Kontaktu- jest to bardzo potrzebne, gdyż czytelnicy potrzebują czasami o coś zapytać.

8/15                                                  

Treść:

a) Fabuła:

 W pierwszym rozdziale poznajemy dziewczynę. Przedstawiona jest ona jako brązowowłosa piękność, która błaga ojca o litość. Od samego początku trzymasz czytelnika w niepewności , czego z całego serca Ci gratuluję.

 W kolejnym akcie przedstawiasz nam Harrego i jego przyjaciół, którzy udają się na kolejny rok do Hogwardu.

 W pociągu Harry i jakaś próżna dziewucha wpadają na siebie. Zauważyć można, że dziewczyna do najprzyjemniejszych nie należy.

 Ciekawie zaczęłaś. Pozostaje tylko czytać, by odpowiedzieć na pytanie: co dalej?

Kolejny rozdział zaczyna się w przedziale pociągowym, w którym są: Ron, Hermiona, Ginny i Harry. W tym fragmencie najbardziej ciekawą sceną było nieporozumienie przyjaciół.

 Więcej akcji znajdujemy, gdy bohaterowie są już w Hogwardzie. Dowiadujemy się, że brązowowłosa dziewczyna będzie chodziła do tej szkoły. Kończy się na tym, że Profesor McGonnagall wyczytuje nazwiska uczniów. – Zakończenie nie było tak ciekawe, jak rozwinięcie.

 Rozdział trzeci. W nim dowiadujemy się, że Kasjopera (brązowowłosa dziewczyna) została przydzielona do SLYTHERINU. Harry w tym momencie myślał o tym, by wszystko skończyło się, jak najszybciej. Brak jakiegokolwiek upomnienia od profesorki za niekulturalne zachowanie? Dziwne. McGonnagall nie należy do osób, które nie zwracają uwagi na takie zachowanie.  W kolejnej części zbulwersowani przyjaciele rozmawiają na temat dziewczyny.  Bardzo dobry rozdział.

Całość:

Od samego początku byłam ciekawa, co będzie dalej - brawo .

 Znajduje się tu też trochę komizmu. Dziękuję Ci za niego, w każdym opowiadaniu powinien być on zawarty.

 Po raz kolejny muszę Ci pogratulować umiejętnie zapisywanych opisów.  Gdy czytałam moja wyobraźnia działała na pełnych obrotach. Doskonale mogłam wyobrazić sobie wygląd bohaterów i pomieszczeń. To samo tyczy się garderoby.

Na pewno wpadnę jeszcze na tego bloga, by poznać dalsze losy bohaterów.

 

b) Opisy i dialogi

 Opisujesz dobrze . Łączysz ładnie opisy i dialogi w jedność. Chociaż wydaje mi się, że obrazy przez Ciebie przedstawione (nie wszystkie) są przesadnie wyidealizowane i wręcz pisane na siłę. Masz tendencje do używania zbędnych słów. Zdania są przez to mniej czytelne.

 Widać, że jesteś osobą oczytaną i masz bogate słownictwo. Tekst zachowuje spójność.

 Dialogi - Podoba mi się twoje umiejętne przeplatanie ich z całością. Poprawnie zapisane, aż chce się czytać.

c) Kreacja bohaterów

 W opowiadaniu nie brakuje pięknych opisów postaci, miejsc, w których są oraz garderoby bohaterów. Nie zabierasz czytelnikowi szansy na to, by wykorzystał własne możliwości w używaniu wyobraźni.

 Co tu się bardziej nad tym rozwodzić? 

 Mogę powiedzieć tylko tyle, że gratuluję tej umiejętności.

d) Styl i oryginalność:

 Opowiadanie jest jak na razie typowe, nie powala niczym konkretnym. Aczkolwiek mam nadzieję, że po kilku rozdziałach zobaczę – obiecaną przez Ciebie samą- oryginalność.

 Styl, postaram się wypisać wszystkie błędy.

Na czerwono zaznaczę błędy,

na żółto  brakujące słowa,

na zielono estetyczność,

na różowo zbędne słowa.

Rozdział 1.
 Namroczniejszy powinno być Najmroczniejszy.

 Okrągła, jaśniejąca swym niepokojącym blaskiem tarcza księżyca zaglądała ponuro do mrocznej, czarnej sali o wysokim sklepieniu – Albo do czarnej, albo do mrocznej.

Lepki mrok-  Jak mrok może być lepki? Przecież to nielogiczne.

Obejmowała się ramionami i szlochała cichutko, nie przejmując się spływającymi,  po jej alabastrowych policzkach, kryształowymi łzami. – Wydaje mi się, że za mocno upiększasz każde zdanie. One są aż za długie.

Dziś był 1 września […], wraz z obstawą – Dziś jest pierwszy września […] . Liczebniki piszemy słownie. Zastanów się też nad czasem, w którym piszesz, bo raz masz ’jest’, a raz  ‘był’.

Z impetem uderzyli o [w] beton peronu, Co niektórzy zachwiali się na nogach […] –  Zdania można robić też krótsze. Wtedy są bardziej czytelne. 

[…] popychać nastolatków w stronę czerwonej, imponującej (czym?) lokomotywy. - rozmiarem, kolorem?  Czytelniku ma się domyślać czym lokomotywa im imponowała ? 

Harry rzucił zaaferowanej Tonks ponure, zirytowane spojrzenie znad wystrzępionej, przydługiej, czarnej grzywki, ale posłusznie wskoczył na stopnie prowadzące do wagonu i wciągnął do środka swój kufer – przecinek można zastąpić jakimś łącznikiem, ale nie jest to konieczne.  Mogłaś zapisać to za pomocą, co najmniej dwóch zdań:

 Harry rzucił zaaferowanej Tonks ponure i  zirytowane spojrzenie znad wystrzępionej, przydługiej, czarnej grzywki. Jednakże posłusznie wskoczył na stopnie prowadzące do wagonu i wciągnął do środka swój kufer.

-Jak coś chcesz, to radzę być bardziej grzecznym dla obcych ludzi -  Brak przecinka. I nie grzecznym, a GRZECZNĄ, bo to ona.

-Och, tak- szepnęła. Wyszarpnęła z rękawa różdżkę, po czym skierowała ją tam, gdzie powinno znajdować się serce chłopaka […] – Powinno? To, co on jakiś inny jest? Mogłaś pominąć już ten wyraz i napisać: […] tam, gdzie znajdowało się serce chłopaka. 

Harry nawet nie drgnął czy nie mrugnął – zdanie pozbawione sensu. Jeśli nie drgnął, to chyba normalne, że nie mrugnął. Przynajmniej ja tak, to odbieram.

 Dziewczyna przez chwilę wyglądała jakby chciała coś powiedzieć, ale nagle uniosła różdżkę i skierowała ją na kufer czarnowłosego. Wyszeptała zaklęcie i nim Harry zdążył choćby kiwnąć palcem jego kufer wbił mu się z całej siły w brzuch  – zaznaczyłam ‘nagle’ na zielono, bo jest ono nie odpowiednie, powinno być: zmieniła zdanie i skierowała ją na kufer. Do tego powtórzyłaś wyraz kufer. Do drugiego zdania mam jeszcze jedno zastrzeżenie, mianowicie: jego kufer - Po, co to: jego? Z tekstu jasno wynika, że walizka należy do Harrego.

Nawet z tempa jej kroków dało się wyczytać chłodną, złośliwą, słodką satysfakcję – ostatni przecinek mogłaś zastąpić łącznikiem ,,i’’ lub ,,oraz’’.

Rozdział 2.

 Na razie jednak starał się cicho siedzieć prosto na siedzeniu, w przedziale i odsunąć od siebie myśl, że jego brzuch i wszystkie zawarte w nim śliskie narządy pulsują tępym bólem, jakby zostały zmiażdżone, i tylko mrocznym, zmęczonym spojrzeniem szmaragdowozielonych oczu odpowiadał na insynuacje, które uważał na bardzo nie na miejscu. – Lepiej brzmiałoby to tak :

Na razie jednak starał się siedzieć cicho na siedzeniu, w przedziale. Próbował odsunąć od siebie myśl, że jego brzuch i zawarte w nim narządy pulsują tępym bólem. Tylko mrocznym i zmęczonym spojrzeniem szmaragdowozielonych oczu odpowiadał na insynuacje, które- jak uważał- są nie na miejscu.

W wielu innych zdaniach jest podobnie, ale nie będę wszystkich wypisywała, bo będzie tego za dużo. Mam nadzieję, że wyłapiesz pozostałe.

[…] krytyczni ostatnio prawie-nie-przyjaciele […] – myślniki (właściwie nie są to myślniki, tylko dywizy) oddziela się spacją.

[…] pomiędzy nim a przyjaciółmi […] – brak przecinka

Teraz siedział wciśnięty w fotel i próbował nie irytować się faktem, że miejsce pod oknem, złośliwie zajęła Ginny. – Można było też zapisać to tak: […] miejsce pod oknem zostało zajęte przez Ginny, która najwidoczniej chciała zrobić mu na złość.-jednakże obie formy są w tym wypadku poprawne.

Wreszcie wielkie, dębowe skrzydła zaskrzypiały i otworzyły się tak bardzo, jak tylko było to możliwe.

Rozdział  3.

Lew, w swoim gniewie, potrafi być nieobliczalny – bez drugiego przecinka.

Ron przełknął głośno ślinę […] – 'zjadłaś' wyraz

W rozdziale tym było najmniej błędów.  Jednakże, gdybym przyczepiła się zdań, to znalazłoby się jeszcze wiele.

 Długie rozdziały nie są złe, ale sądzę, że gdybyś nie upiększała każdego zdania, zbędnymi ozdobnikami, to byłyby dużo czytelniejsze i krótsze.

 Po za tym zauważyłam, że dodajesz je nieregularnie, co prawdopodobnie jest przyczyną tego, że nie masz wielu czytelników. Masz szczęście , że ostatni post ma mniej niż miesiąc, bo inaczej spotkałabyś się z odmową.

22/30

Dodatkowe punkty:

Dam Ci za to, że zaciekawiłaś mnie już na wejściu, komizm oraz za szablon

3/5

36/55 srebrna szarfa.

W pełni na nią zasłużyłaś. Ładne opisy i bogate słownictwo. Do tego, może nie powalająca, ale od początku utrzymana akcja. Dodatkowo (nie wiem, czy było to zamierzone) zawarłaś komizm w opowiadaniu.

Gratuluję i życzę wielu sukcesów w pisaniu.

Najważniejsza i najcenniejsza rada jaką mam dla Ciebie to:

Ćwicz, ćwicz i jeszcze raz ćwicz.

Widać, że potrafisz pisać, ale niestety jak wspomniałam - masz tendencję do używania wielu zbędnych słów.