[031] Ocena bloga http://faerun-tales.blogspot.com/

Autor: Śniąca

Adres: faerun-tales

Wiek: 17

Data zgłoszenia: 10 sierpnia 2012

Oceniająca: Lien

Jedna uwaga na początek: nigdzie nie masz informacji o tym, że piszesz na podstawie gry. Doszłam do tego dość pokrętną drogą - przez komentarz w Spisie Treści i dalsze googlowanie, a i to w momencie gdy już miałam lwią część oceny, bo zaczęłam czytać, zanim zwróciłam na niego uwagę... wtedy też w zakładce „Biblioteka” pojawiła się wzmianka o NWN... „Pierwsze wrażenie” mówi bardzo dobitnie o moim podejściu do nazwy „Faelun”. Gdybym się dowiedziała na początku, że piszesz o grze, to nie wiem czy przyjęłabym Cię do swojej kolejki. Nie znam kanonu. Ale okey, sama poprosiłam o Twój blog, gdy odeszła always secret, a skoro tak, to oceniam.

Teraz pewnie zastanawiasz się po co ja to piszę. A po to, by uświadomić Ci, że wzmianka na ten temat musi się pojawić. Musisz powiedzieć o czym piszesz, tak by w każdej chwili łatwo było się o tego dostać - podstrona albo coś takiego.

Pierwsze wrażenie:

Adres to „faerun-tales”, na belce mamy tego tłumaczenie z angielska na polski. Dowiadujemy się, że będą to opowieści z Faerun, czyli świata, który stworzyłaś. Nie powiem, by zrobiło to na mnie wrażenie. Ot, taka sobie belka, taki sobie adres. Łatwy do zapamiętania, ale nieinteresujący.

2/5pkt

Szablon:

Nim zacznę o wyglądzie, powiem kilka słów na temat odtwarzacza. Zwykle jestem przeciwniczką takowego. Jak czytelnik chce, to sam sobie włączy muzykę. Ale wybrałaś fajną ścieżkę dźwiękową, bardzo klimatyczną. Pasuje do opowiadania.

To teraz o szablonie: jest baaardzo dopracowany. I nawet wiem skąd go ściągnęłaś... Mniejsza o to. Nie zamierzam Cię potępiać. Wiadomo, że lepiej ściągnąć i mieć coś porządnego, niż się samemu męczyć z nie wiadomo jakim skutkiem. Szczerze mówiąc, jakiś czas temu zastanawiałam się czy go nie wstawić na swój blog.

Wprowadza mroczny klimat. Nagłówek sugeruje wojnę, niebezpieczeństwo. Patrząc na całość mam wrażenie, że będzie tutaj trochę grozy. Właściwie, to nawet więcej niż trochę.

Podstrony:

Biblioteka - zaintrygowała mnie nazwa, okazało się, że tu możemy poczytać o historii świata, miejscach... ogólnie możemy zdobyć wiedzę na każdy temat. Jak w prawdziwej bibliotece.

W linkach są Linki, w Spisie Treści jest spis treści, a w Bohaterach opisy bohaterów. To ostatnie mnie drażni - w tekście opisuje się bohaterów, a nie na podstronach.

14,5/15pkt

Treść:

a) fabuła:

Piszesz o bohaterach wkraczających w mroki Pogórza by uratować Waterdeep, przed najazdami drowów - mrocznych elfów. Interesująca koncepcja. Zawsze miło jest poczytać o bohaterach, którzy ratują świat, wykazują się męstwem, mądrością i szlachetnością. Jeżu, dawno mnie tak nie wciągnęło opowiadanie. Potrafisz manewrować między spokojnymi, pełnymi wyjaśnień momentami, tajemniczymi i akcją. Chwali Ci się. Nie ma, że przynudzasz przez dłuższy czas, potem coś się wydarzy i znów się nudzimy. Potrafisz wszytko umiejętnie połączyć i cały czas jest ciekawie. W Podgórzy wprowadzasz fajny, tajemniczy klimat.

Ciekawi mnie jedno: bohaterowie nie znają Podgórza, nie mają o nim pojęcia, ale wiedzą, że istnieją tajemne komnaty i gdzie ich szukać... Skąd niby?

Chciałam powiedzieć, że zarówno fabułę jak i świat przedstawiłaś tak, że nie mam problemu ze zrozumieniem czegokolwiek... Niestety. Przeskok między rozdziałem siódmym i ósmym mnie zabił. Zakończyłaś siódmy w taki sposób, że spodziewałam się kłopotów przy dźwigniach, a w ósmym w ogóle o tym nie wspomniałaś. W sumie nie miałam pojęcia jak udało im się przejść na drugą stronę. Później zrozumiałam, że nie przeszli. Aby dostać się na drugą stronę potrzebują prętów... Tylko że przez kilka rozdziałów kombinowałam po co im one.

W komnacie Śpiących Królów żywiołak wody walczył. Cóż się z nim stało później? Nie wyjaśniłaś...

b) opisy i dialogi:

Stworzenia i postacie opisujesz ładnie, ale tylko raz. Wprowadzając je, piszesz jak wyglądają, ale nie przypominasz czytelnikowi, że Żywiołak Wody ma w sobie muszle. Czytałam przez parę dni, a nie pamiętam jak wyglądają poszczególni bohaterowie. Co mają powiedzieć osoby, które czytają zaraz po dodaniu rozdziału? Są w gorszej sytuacji, bo blog prowadzisz od lutego.

Nie zauważasz, że oczy bohaterki ciemnieją w Podgórzu lub odbijają barwy kul świetlnych - w ten sposób można ładnie przypomnieć jaki mają kolor. Gdy po coś sięga, możesz wspomnieć o dłoniach. Włosy mogą się wymykać z upięcia...

Nie podoba mi się w jaki sposób opisujesz pomieszczenia - na początku, gdy bohaterowie gdzieś wchodzą. To się sprawdza gdy idą korytarzem czy pojawiają się w miejscu, w którym nie spędzą więcej czasu. Jednak gdy pojawia się rozmowa w jednym z karczemnych pomieszczeń, to możesz zauważyć, że bohaterka przesunęła ręką po porysowanym blacie stołu, upiła łyk piwa z wyszczerbionego kufla, gdy siadała, to krzesło pod nią zaskrzypiało czy coś takiego.

Wszystko wizualizujesz, to jedyny czynny zmysł Twoich bohaterów. Tu stoi stół, tam jest kolorowa lampa - to widzą. Ale nie słyszą, że drzwi otwierają się ze skrzypieniem, nie czują chłodu Pogórza czy zapachu potraw serwowanych w karczmie. Pamiętaj, że zmysłów jest wiele, nie tylko wzrok.

Emocje - mam wrażenie, że Twoi bohaterowie są pozbawieni uczuć. Taki przykład:

„- Ach, oczywiście. Jesteś... jesteś Lya Arden. Bohater, na którego czekał Durnan. - Skinęła powoli głową. - Podczas pogoni za obserwatorem doszło do walki... zostałam trafiona zatrutą strzałą i... chyba umarłam. - Zawiesiła na moment głos. - Tak, przypominam sobie. Dziękuję, że sprowadziłaś mnie z powrotem”.

No wiesz Ty co? Umarła, wskrzeszono ją, a tu pełen spokój i luz. „Dziękuję, że sprowadziłaś mnie z powrotem”. Hej! Właśnie stało się coś niebywałego. Coś, co nie powinno mieć miejsca! No dobra, może jest to normą w realiach gry, nie wiem. Może tam wszyscy biegają z takim berłami. Ale na jeża kolczastego! Ta kobieta przeżyła własną śmierć! I co, jest opanowana? I z taką radością wkracza dalej w głąb Pogórza? Nie boi się ponownej śmierci?

I tak jest każdym wskrzeszeniem.

Dialogi - zazwyczaj są dobre, choć na początku było parę zbędnych i nic nie wnoszących. Fajne jest to, że stworzyłaś kilka postaci, które mówią w swoim specyficznym stylu - Deekin, Grovel.

Przykład zbędnego tekstu:

„Szefie! Hej, szefie! - Głos Deekina przerwał rozmyślania Lyi. - Deekin myśli, że strasznie dużo tutaj kolumn. Może to jakaś zagadka? Coś, co ma ci zagrodzić drogę na następny poziom? I spójrz, są jakieś mechaniczne rzeczy...”

Ekem. Deekin odkrył Amerykę - dużo tutaj kolumn. I może to zagadka... Wybacz, ale każdy na to wpadł.

c)bohaterowie:

Ach, mamy tu Armię Sue. Wspaniali, idealni bohaterowie bez wad. Cało wychodzą ze wszystkich opresji. To znaczy, czasami giną, ale to nic. I tak są wspaniali. Piękni, silni i w ogóle idealni. Nic im nie można zarzucić, ale głębiej też się wejść nie da. Są puści. Bez marzeń, bez idei... Tak, chcą się obłowić, zależy im na sławie i pomocy miastu. Ale co poza tym? Nic.

Zwróć uwagę, że i fantastyce wspaniali obrońcy mają też inne, przyziemne cele. Aragron chce poślubić Arwenę, Potter pragnie zemsty, Eragon chce świętego spokoju, Nihal chce by opuściły ją duchy... Samymi wzniosłymi celami się nie żyje. Sława sama w sobie też jest marnym celem.

Na czele mają legendarną Lyę która dokonała masy różnych ważnych rzeczy i nawet nie ukończyła Akademii. Walczy z potężnymi magami, którzy jej zaklęcia obracają w proch, a nie ginie, nie zostaje ranna. Tylko traci przytomność i budzi się po bitwie. Cała i zdrowa. Proszę Cię! Zastanów się czy Twoi bohaterowie są realistyczni. Jak dla mnie ani trochę. Wcześniej pisałam o braku emocji, to się tyczy i kreacji bohaterów, i opisów. Ujmuje to realizmu. Sprawia, że bohaterowie są martwi.

Cyphus - ja tam jego wiedzy nie doceniam. Nawet w najmniejszym stopniu. Przecież nie powiedział nic ważnego. A to że twierdzi iż spisuje historię i coś tam wie? Ja tam mogę powiedzieć, że znam się na elektrostatyce i będzie się to miało nijak do faktów.

Deekin - nie wiem dlaczego, ale jak o nim czytam, to od razu się uśmiecham. Gość budzi sympatię.

d) oryginalność i styl:

Czerwony - błędy. Żółty - brakujące słowa. Zielony - estetyka (by zdanie lepiej brzmiało).

Rozdział 1:

„Moc narodziła się w niej spontanicznie, a studia magiczne zupełnie nie rozbudzały jej zainteresowania”. - wzbudzały

„Mimo tego, że obiecała sobie skończyć z przygodami i od kilka lat prowadziła w spokoju badania w Silverymoon, gdzieś na dnie serca pozostała tęsknota za podróżą, niebezpieczeństwem i walką”. - kilku

Rozdział 2:

„Jej głowę zdobiła korona wykonana z nieznanego mi, czarnego metalu, zaś; u jej pasa wisiał ciężki, zwinięty bicz” - bez średnika

„tak była raczej groźna, niosła ze sobą zarówno tajemnicę, jak i zapowiedź czegoś z gruntu złego i plugawego”. - Ta

„o jednak nie wystarczyło kobiecie”. - To

Fragment opisujący śmierć mężczyzny. Drapał bicz jego paznokcie rozcinały skórę. Później z bicza skapywała krew. To znaczy, że bicz był żywy? Bo tak to rozumiem... Chociaż Ty niczego takiego nie napisałaś.

„Miała nadzieję, że to pozwoli choć trochę się jej uspokoić”. - Miała nadzieję, że to pozwoli jej się choć trochę uspokoić.

„Nie w naszej karczmie, ale wielu poważnych obywateli Waterdeep zginęło we śnie, we własnych łóżkach”.

Rozdział 3:

„Podgórze ma przybysz zmylić, zdezorientować”. - przybysza, przybyszy

„Porozmawiaj z nami. – Smukła elfka skinęła do niej dłonią” - wiesz kiedy zacząć wielką literą po myślniku, ale wtedy też przed nim musi pojawić się kropka.

„Zaklinaczka już wcześniej poznała tę grupę – byli to sławni poszukiwacze przygód, którzy nie raz udowodnili swoją odwagę w bitwie”. - nieraz

„Nie masz wyczucia epiki?” - co takiego?

„Był to stanowczy, dobrze zbudowany mężczyzna, po którym widać było prowadzone poprzednio awanturnicze życie”. - „prowadzone poprzednio” dziwnie brzmi.

Rozdział 5:

„Lya wzruszyła ramionami, posyłając koboldowi pogodny uśmiech, na co ten, niemalże podskoczył z radości i zamachał nieskoordynowanie rękami, dając upust swoim emocjom” - bez przecinka po „ten”.

Rozdział 12:

„Berło nie działało dwa razy na tę samą istotę i Lya nie zamierzała stracić na zawsze dopiero co odzyskanego towarzysza”. - tą samą

Nie ma opcji, żebym poprawiała każdą literówkę. Masz ich tyle, że to szok. Nie wiem czy wynikają z niedostatecznej uwagi przy sprawdzaniu, czy myślisz szybciej niż piszesz, ale musisz na nie uważać. Zabijają.

Nie podobają mi się te wtrącania po myślniku:

„Być może po prostu chcą siać wśród nas niepokój i trwogę - nawiasem mówiąc, całkiem dobrze im to idzie - wydaje mi się jednak, że przygotowują się do czegoś większego”.

Ale to już luźniejsza uwaga. Nie są błędne, ale strasznie irytują. Nie lepiej oddzielić je przecinkami lub podzielić zdanie na dwa?

Nie wiem czemu, ale Word lub inny program, w którym piszesz, nie zmienia Ci myślników na dywizy.

Ale poza strasznymi literówkami masz świetny styl, więcej błędów nie ma. Zresztą sama widzisz jak niewiele wymieniłam. Estetyki też nie poprawiałam, bo nie było czego. Piszesz lekko, z wyczuciem. Można z przyjemnością zagłębić się w lekturze. Masz wyćwiczony styl.

Oryginalność? Nie znam fandomu, dotąd nie słyszałam o nim, więc na pewno jest oryginalnie.

24/30pkt

Dodatkowe punkty:

Hm... nie, nie mam za co ich przyznać.

0/5pkt

40,5/55 - złota szarfa

Ledwo, ledwo, ale się na nią kwalifikujesz. Pewnie teraz zastanawiasz się jakim cudem, skoro tak marudziłam na bohaterów i opisy. To całkiem proste: widzę, że masz potencjał i potrafisz pisać. To moje marudzenie bardziej było ukierunkowane na to, co musisz poprawić, bo zapominasz o tym. A pamiętać musisz, bo inaczej mnie denerwujesz. Nie wiem jak długo piszesz. Nie wiem czy wiążesz z tym jakieś plany. Ale ja wiążę je z Tobą, bo rzadko zdarza mi się czytać tekst, który ma tą trudną do wychwycenia i nazwania iskrę. Talent. Musisz go mieć, skoro mimo super-idealnych bohaterów i brakujących opisów, nieznajomości kanonu, czytało się tak dobrze.

Ha, chyba jeszcze nikt tego ode mnie nie usłyszał.